Znajdź laboratorium, w którym wykonasz badanie
Żółta febra (żółta gorączka) jest chorobą wirusową, rozprzestrzeniającą się poprzez zakażone komary.
Wirus żółtej febry występuje na obszarach tropikalnych i subtropikalnych w Ameryce Południowej i Afryce.
Okres inkubacji (czas od zakażenia do rozwoju choroby) wynosi zwykle 3–6 dni.
Początkowe objawy żółtej gorączki są nagłe i obejmują: gorączkę, dreszcze, silny ból głowy, ból pleców, nudności, wymioty, zmęczenie i ogólne osłabienie. Stan zdrowia u większości chorych poprawia się po ustąpieniu początkowych objawów. Jednak u około 15% chorych rozwija się ciężka postać żółtej febry – u tych pacjentów może pojawić się wysoka gorączka, żółtaczka (która obejmuje zarówno skórę, jak i białka oczu), krwawienie (zwłaszcza z przewodu pokarmowego), a ostatecznie wstrząs i uszkodzenie wielu narządów. Śmiertelność w grupie chorych, u których rozwinęła się ciężka postać infekcji wynosi około 20–50%.
Rozpoznanie zwykle opiera się na pozytywnych wynikach badania krwi, które potwierdzają wykrycie wirusa lub swoistych przeciwciał, wytwarzanych przez układ immunologiczny w odpowiedzi na infekcję wirusową. Dla turystów, którzy powrócili z regionów endemicznych, najlepszym badaniem są testy w kierunku swoistych przeciwciał, gdyż materiał genetyczny wirusa jest obecny we krwi wyłącznie we wczesnej fazie infekcji.
Nie ma specjalnego sposobu postępowania z chorymi na żółtą febrę. Ciężkie postaci choroby leczone są objawowo. Terapia może obejmować hospitalizację. Odpoczynek, przyjmowanie dużej ilości płynów oraz stosowanie leków przeciwgorączkowych mogą złagodzić objawy choroby. Należy jednak unikać aspiryny i innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (tj. ibuprofenu i naproksenu), ponieważ mogą one zwiększać ryzyko krwawienia.
Skonsultuj się z lekarzem, który oceni stan pacjenta, zaproponuje odpowiednie badania diagnostyczne i postawi ewentualną diagnozę.
Dodaj komentarz