Schistosomatoza to choroba pasożytnicza, wywoływana przez przywry z rodzaju Schistosoma spp. Najgroźniejsze z nich to: S. mansoni, S. haematobium oraz S. japonicum. Do zakażenia może dojść w trakcie kąpieli lub brodzenia w zbiornikach słodkowodnych m.in. na terenie Brazylii, Wenezueli, Dominikany, Filipin oraz Laosu. Kraje te są coraz chętniej odwiedzane przez polskich turystów, którzy często nie są świadomi, jakie zagrożenie może nieść kąpiel w naturalnych zbiornikach wodnych.
Do transmisji przywr należących do rodzaju Schistosoma spp. dochodzi podczas kontaktu człowieka z zanieczyszczoną wodą. Nosicielami tych groźnych pasożytów są bytujące w słodkiej wodzie ślimaki. W organizmie ślimaka, który jest dla nich żywicielem pośrednim, przywry przekształcają się w kolejne stadium, a następnie są wydalane do wody w formie cerkarii. Ta postać do dalszego rozwoju potrzebuje żywiciela ostatecznego, czyli człowieka. Zakażenie następuje na skutek przenikania cerkarii przez skórę.
Penetracja skóry przez cerkarie może skutkować powstaniem miejscowego odczynu alergicznego w formie pokrzywki lub obrzęku. Pasożyty, które przemieszczają się wraz z krwią do płuc, mogą powodować kaszel. Z czasem u chorych rozwija się gorączka, złe samopoczucie, ból brzucha, biegunka (często z obecnością krwi) i tkliwość wątroby. Przewlekłe zakażenie prowadzi do dramatycznego powiększenia wątroby i śledziony z dużymi ilościami płynu w jamie otrzewnej.
Rozpoznanie opiera się zwykle na wykryciu charakterystycznych jaj Schistosoma spp. w kale pacjenta. W praktyce obarczone jest to wieloma problemami, gdyż na początku infekcji chorzy nie wydalają jaj, a w późniejszej fazie zakażenia wydalanie jaj wraz z kałem może być nieregularne, co zmniejsza szansę na ich wykrycie. Idealnym uzupełnieniem diagnostyki jest przeprowadzenie testów serologicznych, które polegają na stwierdzeniu obecności specyficznych przeciwciał anty-Schistosoma we krwi pacjenta. Pojawiają się one już po 6–8 tygodniach od momentu zakażenia i są wykrywalne nawet przy nieregularnym wydalaniu jaj z kałem.
Testy EUROIMMUN Anty-Schistosoma ELISA służą do diagnostyki przeciwciał wytwarzanych w przebiegu schistosomatozy. Są zalecane turystom, którzy powracają z terenów obarczonych ryzykiem schistosomatozy. Badania można wykonywać w dwóch klasach przeciwciał: IgM (te przeciwciała są wytwarzane przez układ immunologiczny jako pierwsze) oraz od niedawna również IgG (te natomiast są produkowane w organizmie człowieka w późniejszej fazie zakażenia, a ich stężenie utrzymuje się na wysokim poziomie przez lata).
Nowy test EUROIMMUN Anty-Schistosoma ELISA (IgG) wykrywa przeciwciała przeciwko antygenom jaj. Został stworzony z myślą o turystach i stanowi wysoko czułe i specyficzne narzędzie diagnostyki laboratoryjnej.
Dodaj komentarz