Ferrari (Medicine [Baltimore] 78: 176–190, 1999) opisał przypadek neuroschistosomatozy, wywołanej przez Schistosoma mansoni, u 18-letniego Brazylijczyka. Mężczyzna został przyjęty do szpitala ze względu na porażenie nóg, które nastąpiło w niedalekiej przeszłości. Wcześniej pacjent cieszył się dobrym zdrowiem, aż zauważył ból dolnej partii pleców z promieniowaniem do kończyn dolnych. Uczucie dyskomfortu i dolegliwości bólowe narastały, co skłoniło młodego mężczyznę do wizyty u lekarza. Prześwietlenie dolnego kręgosłupa piersiowego, lędźwiowego i krzyżowego, na tym etapie choroby, nie wykazało nieprawidłowości. Pacjent otrzymał leki przeciwzapalne, co przyczyniło się do chwilowej ulgi. Cztery tygodnie po rozpoczęciu bólu choroba zaczęła szybko postępować. Rozpoznano impotencje seksualną, zatrzymanie kału i moczu oraz niedowład kończyn dolnych, a następnie ich porażenie. W tym czasie ból zanikł, ale został zastąpiony przez wyraźne osłabienie czucia w kończynach dolnych. Pacjent miał w historii ekspozycję na przywry z rodzaju Schistosoma spp. Badanie neurologiczne ujawniło porażenie wiotkie, wyraźną utratę czucia oraz brak odruchów powierzchniowych i głębokich na i poniżej poziomu kręgu T11. Badanie płynu mózgowego wykazało obecność m.in. dużej ilości leukocytów, które świadczą o neuroinfekcji.
Rozpoznanie
Rozpoznanie neuroschistosomatozy było potwierdzone przez wykazanie żywych i martwych jaj S. mansoni w biopsji śluzówki odbytnicy. Stężenie przeciwciał w klasie IgG przeciwko rozpuszczalnemu antygenowi jaj S. mansoni w PMR wynosiło 1,53 µg/ml, a więc pozwalało na stwierdzenie neuroinfekcji.
Leczenie neuroschistosomatozy
Pomimo wprowadzonego leczenia (zastosowano prednizon oraz prazykwantel) stan pacjenta po 7 miesiącach nie uległ poprawie. S. mansoni jest najczęściej zgłaszanym patogenem, który wywołuje schistosomalną mieloradikulopatię (SMR). Jest to jedna z najpoważniejszych postaci schistosomatozy i polega na uszkodzeniu rdzenia kręgowego i korzeni nerwowych. Rokowanie zależy od wczesnego rozpoznania i wprowadzenia wczesnego leczenia.